گروه Anathema آناتما از مرکز شهر ليورپول به تمام هوادارانش درود می‌فرستد. در تابستان سال ۱۹۹۰ گروهی ۵ نفره‌شان تشکيل شد. گروه در ابتدا با نام Pagan Angel شروع به فعاليت بهمراه صدای قوی و خشن خواننده نمود. آنها سبک نمونه دوم متال Doom Metal را با زمينه‌ بزرگی از تواناييهائی که در اختيار داشتند برگزيدند. گروه در نوامبر سال ۱۹۹۰ برای ضبط اولين آهنگ خود با نام An Iliad of Woes وارد استوديوئی محلی شدند. با ارائه اين دمو در ژانويه سال ۱۹۹۱ آنان تصميم به عوض کردن نام گروه به Anathema آناتما گرفتند که برگرفته شده بود از عبارتی در کتاب مقدس به معنی لعنت خدا.

آناتما بوسيله اجرای مشترک با گروههائی نظير Bolt Thrower و Paradise Lost حمايت شد. در ميان همين اجراها پايگاهی جدی در ليورپول از طرفدارانشان شکل گرفت که آرام آرام و با گذشت زمان تا سراسر اروپا گسترش پيدا کرد. چند ماه بعد آنان با تمرينهای جديشان تصميم به ورود به همان استوديوی محلی برای ضبط اثر افسانه‌ای خود با نام All Faith is Lost را گرفتند. آلبومی با همين نام در جولای ۱۹۹۱ منتشر شد. آنها با عرضه اين آلبوم سروصدای جنجال‌برانگيزی در مجله‌ها و کلوپهای زيرزمينی ايجاد کردند که سود قابل توجهی نصيب آنها گرداند. آهنگ They Die از اين آلبوم در کشور سوئيس منتشر و بوسيله شرکت Witchunt Records ضبط شد که آنهم موفقيتهائی را برای آنها بهمراه داشت. در اولين اجرای زنده گروه تمامی بليطها پيش‌فروش شد. شرکت Peaceville Records با آنها تماس برقرار کرد تا ضبط آهنگ Lovelorn Rhapsody را متحمل شود و در اکتبر سال ۱۹۹۲ منتشر شد. آناتما نام آلبوم بعدی خود را The Crestfallen EP نهادند و آنرا در نوامبر همان سال روانه بازار کردند. اين آلبوم توسط گروه Hammy تهيه شد. گروه بعد از انتشار اين آلبوم تصميم به برگزاری توری در انگلستان گرفت که از سوی گروه امريکائی Cannibal Corpse حمايت می‌شد. تور با هنرنمايی گروه آناتما به موفقيت بزرگی دست يافت. آنها در اين کنسرتها خيلی قوی ظاهر شدند. آناتما ديگر تبديل به يک گروه باهوش و فعال شده بود و به محض رهايی از پروژه‌ای، بسرعت درگير کار و ايده‌های جديد خودشان می‌شدند.

آلبوم Serenades در استوديوی آکادمی ضبط شد و در فوريه سال ۱۹۹۳ عرضه گشت. اين آلبوم بعنوان بهترين آلبوم ماه برگزيده شد و بخاطر آن نشان Metal Hammer را از آن خود کردند. حتی آلبومشان در شبکه عظيم تلويزيونی MTV هم بعنوان آلبوم ماه شناخته شد. با بدست آوردن اين افتخارات آناتما وارد Kerrang شد و شماره ۲ جدول موسيقی امريکا شدند. ويدئوی آهنگ Sweet Tears در کانال MTV طرفداران زيادی را به خود جذب کرد و باعث اضافه شدن هواداران آناتما گرديد. گروه اقدام به برگزاری تور و شرکت در فستيوال و اجرای برنامه‌های پی‌در‌پی نمود که می‌توان از شرکت در ۱۵ تور و فستيوالهای کوتاه اروپائی و نمايش بهمراه گروه My Dying Bride و At The Gates بطور مشترک و چند اجرا با گروه At The Gates نام برد. آنها همچنين ظهور ويژه‌ای در برنامه Headbangers Ball که متعلق به شبکه MTV بود داشتند و پله‌پله به شهرت نزديک می‌شدند.

در ژانويه سال ۱۹۹۴ اولين تور کامل دور اروپای خود را به اجرا گذاشتند و در فستيوالهايی که در کشورهای رومانی، هلند و بلژيک برگزار می‌شد شرکت نمودند. در همان سال برای ضبط آلبومی کوچک که مدتهايی طولانی انتظارش را می‌کشيدند، وارد استوديو شدند. در آگوست آن سال برای اجرا در فستيوال Independant Rock که قرار بود در کشور برزيل و چند کشور اروپائی ديگر برگزار شود، شرکت نمودند.

پس از موفقيهای پی‌در‌پی، آلبوم بعدی آنها با نام Pentecost III با استقبال چندانی مواجه نشد که شکستی برای آناتمای ديگر معروف محسوب می‌شد. تا اينکه در ماه می سال ۱۹۹۵ تغييراتی در گروه داده شد. خواننده گروه Darren White آنها را ترک گفت و گروه مجبور به استخدام عضو جديد گرديد. کار خوانندگی به دست گيتاريست گروه يعنی Vinnie Cavanagh سپرده شد. پس از انتشار اين آلبوم، گروه تصميم به برگزاری توری در انگلستان گرفت. با اين کار آنها اين شانس را به هوادارانشان دادند که تغيير سبک در خوانندگی را از نزديک لمس کنند. در اکتبر سال ۱۹۹۵ گروه اقدام به نشر آلبومی جديد با نام The Silent Enigma نمود که با تغيير محسوس سبک به موفقيت بزرگی نيز دست يافت. مخصوصا درخشش خواننده جديد بهمراه گروه که تلفيقی از تنظيم‌های ارکستری و ملوديهای غمناک با صدايی باشکوهتر از صدای خواننده قبلی که همه آنها دست‌به‌دست هم داده تا گروه به آرزوهای خود نزديکتر شود.

آلبوم باشکوه بعدی آنها با نام Eternity در نوامبر سال ۱۹۹۶ عرضه شد که پيشرفت موسيقيائی برتری بهمراه رسيدن به نقطه اوج سبک را گواهی می‌نمود. در حاليکه با انتشار اين آلبوم و توليد آهنگهايی بزرگ همانند Hope و Eternity Part 2 و Angelica مورد تحسين رسانه‌ها قرار گرفته بودند، گاهی اوقات هم از آنها انتقاد می‌شد. تلفيقی از سازهای بادی با ملوديهايی که شباهتهای زيادی با کارهای پينک فلويد داشت بهمراه وضوح صدای خواننده ترکيب کاملی را ايجاد کردند. بازهم پس از توليد اين آلبوم آنها در فستيوالها و تورهای کامل بدور اروپا شرکت کردند. آناتما همچنان راهش را با بدست آوردن طرفداران پروپا قرص ادامه می‌داد. اولين ويدئوی کامل آنها در می همان سال با نام A Vision of A Dying Embrace که شامل تمام پيشرفتهای آنها با هم بود، می‌شد. در قسمتهايی از اين ويدئو اجراهای زنده آنها در کراکو و لهستان که بوسيله گروه My Dying Bride حمايت می‌شد، قابل رويت است.

هرچند موفقيت برای آنها هنوز هم ارزش داشت اما آنها تصميم به تعويض درامر گروه John Douglas گرفتند که سريعا Shaun Steels را جايگزين او نمودند. در بين زمانيکه درامر عوض شد گروه شروع به کار کردن بروی چند آهنگ از گروههای مختلف نمود که از برجسته‌ترين آنها می‌توان به آهنگهای معروفی از گروه پينک فلويد مانند One of The Few از آلبوم The Final Cut و Goodbye Cruel World از آلبوم The Wall اشاره نمود. شايان ذکر است که راجر واترز عضو اصلی پينک فلويد و سازنده اصلی اين آهنگها از درام در آنها استقاده نکرده است.

اثر خارق‌العاده و مشهور آنها به سال ۱۹۹۸ و با عنوان Alternative 4 منتشر شد. تفاوت جنس موسيقيائی در اين آلبوم بخاطر دخالتهای پررنگ بيسيست گروه Duncan Patterson بخوبی قابل درک است که آلبوم را تا حدودا ٪۸۰ در انحصار خود قرار داد. البته او در آلبوم قبليشان آثاری از خود بجای گذاشت که معروفترين آنها همان آهنگ سه قسمتی Eternity می‌باشد. از جمله آهنگهايی که در اين آلبوم فکر شنونده را می‌تواند مدتها به خود معطوف کند می‌توان به:

Shroud of False، Lost Control، Inner Silence، Alternative 4 و Regret اشاره نمود.

بعد از درخشش آلبوم موفق Alternative 4 تعويض ناموفق گروه منجر به رکود موسيقی آنان در آلبومهای بعدی شد که آن تعويض بيسيست گروه Duncan Patterson با عضو جديد Dave Pybus بود. بعلاوه Martin Powell نوازنده کيبورد گروه My Dying Bride بطور پاره‌ وقت به آنها ملحق شد. در حرکت جالب توجه ديگر آنها John Douglas درامر و عضو سابق گروه در روزهای پايانی سال به آنها پيوست.

آلبوم بعدی آنها با نام Judgement در ژوئن سال ۱۹۹۹ منتشر شد که با انتقاد جنجال برانگيزی مواجه شد. از آهنگهايی که در اين آلبوم حرفی برای گفتن داشتند می‌توان به آهنگ One Last Good-bye، Deep و Emotional Winter اشاره نمود. گروه در همان سال در فستيوال Dynamo شرکت کرد. Martin Powell به گروه Cradle of Filth پيوست و کيبورديست قديمی Cradle of Filth که با آناتما در تورهايشان همکاری داشت بطور عضو دائم در گروه شروع به فعاليت کرد.

کمی قبل از انتشار آلبوم بعديشان با نام A Fine Day to Exit بيسيست گروه Dave Pybus کسيکه ديگر نتوانسته بود جای Duncan Patterson را در آناتما چه برای هواداران و چه در عرصه آهنگسازی بگيرد اعلام کرد که قصد ترک کردن گروه را دارد تا بيس گروه Cradle of Filth را بعهده گيرد و اين کار را انجام داد. George Roberts دوست قديمی آنها که قدم در جهت برگزاری تورهای آناتما برداشت و کسيکه دورادور از اخبار آناتما مطلع بود بعنوان نيمه وقت جايگزين بيسيست ناموفق گروه شد. در سال ۲۰۰۲ Danny Cavanagh خواستار ترک گروه شد. طی اين امر Duncan Patterson عضو فعال، موفق و قديمی گروه دوباره به آناتما برگشت. در خلال اين جريانات آنها تصميم به انتشار بهترين‌ آهنگهای خود با نام Resonance 2 گرفتند که شامل کارهای قديمی‌شان هم می‌شد. اين کار دقيقا نماد يک شکست، در پی جريانات ترک اعضاء از گروه بود. هنوز هيچ خبری از آينده آناتما توسط هيچ رسانه‌ای داده نشده است. به اميد رسيدن دوباره آناتما به روزهای اوج و فرار از حيطه غرور.